Гродзенскі
1960-2003 гг. – кафедра фармакалогіі, 2003-2004 гг. кафедра фармакалогіі з курсам клінічнай фармакалогіі, з 2004 г. – кафедра фармакалогіі. З 2013г. – кафедра фармакалогіі імя прафесара М.В.Караблёва
Першы склад кафедры: М.В. Караблёў, П.І. Лукiенка, А.В. Мірон.
Выкладчыкі кафедры: М.І. Бушма (1999 - ц / ч), У.П. Удавічэнка (1984 – ц/ч), Б.Ф. Дарафееў (1974 - 1987), М.А. Евец (1968 - 1998; 2001 - 2003), В.І. Казлоўскі (1989 г. - ц/ч), Т.А Каршак (1981 - ц/ч), М.В. Караблёў (1960 - 1987), М.М. Курбат (1967 - 1999), П.І. Лукiенка (1957 - 1974), А.У. Мірон (1960 - 1994), Р.П. Сiмaрот (1961 - 1970), П.Б. Станкевіч (1970 г. - ц/ч).
Навукоўцы, якія ўнеслі значны ўклад у гісторыю кафедры.
1960 – 1987гг.
Караблёў М.В. (24.I.1923 - 10.VI. 1987) нарадзіўся ў в. Боркiнa, Пашехонскaгa раёна Яраслаўскай вобласці (Расія) у сям'і сялян.
Скончыўшы ў 1941 г. Рыбінскую фельшарска-акушэрскую школу, малады фельчар добраахвотнікам ідзе на фронт. Давялося прайсці цяжкі шлях салдата ў баях на Доне, пад Сталінградам, на Курскай дузе, пры вызваленні Беларусі і Польшчы. Скончыў вайну ў Германіі. У баях быў двойчы паранены.
Пасля дэмабілізацыі паступіў у Яраслаўскі медыцынскі інстытут, які скончыў з адзнакай ў 1952 г. Вучобу працягнуў у аспірантуры пры кафедры фармакалогіі Мінскага медыцынскага інстытута, якую ўзначальваў прафесар К.С. Шадурскі (вучань прафесара Н.В. Вяршыніна, вядомага вучонага-фармаколага Томскага медыцынскага інстытута). Варта адзначыць, што ў ваенны час Мінскі медыцынскі інстытут знаходзіўся ў Яраслаўлі, што і вызначыла супрацоўніцтва двух ВНУ ў пытаннях падрыхтоўкі кадраў. За гады навучання ў аспірантуры (1952-1955) навуковыя даследаванні Міхаіла Васільевіча выліліся ў кандыдацкую дысертацыю «Да пошукаў прэпаратаў, якія ўздзейнічаюць на кроў і крывятворныя органы», якую ён паспяхова абараніў ў 1955 г.
З 1955 года працаваў асістэнтам кафедры фармакалогіі Мінскага, а затым Варонежскага медыцынскага інстытута.
У 1960 г. Міхаіл Васільевіч арганізуе кафедру фармакалогіі ў Гродзенскім медыцынскім інстытуце, якой нязменна кіраваў на працягу 27 гадоў (да апошніх хвілін жыцця).
Навуковая дзейнасць М.В. Караблёва адрознівалася навізной і насіла выражаны прыкладны характар. Адным з першых навуковых напрамкаў з'яўлялася вывучэнне дысульфiраму і іншых вытворных дытыякарбамiнaвaй кіслаты. Ім распрацаваны спосаб лячэння вострых атручванняў людзей вытворнымі дытыякарбамiнaвaй кіслаты, якія ўжываюцца ў прамысловасці, сельскай гаспадарцы і медыцыне. Гэтыя даследаванні ляглі ў аснову яго доктарскай дысертацыі «Фармакалогія і таксікалогія вытворных дытыякарбамiнавай кіслаты», якую ён абараніў у 1966 годзе. Пад яго кіраўніцтвам калектыў адным з першых у былым СССР плённа займаўся пошукамі і вывучэннем сродкаў для барацьбы з кіслародным галаданнем. У выніку гэтых даследаванняў выяўлены рэчывы, якія аказваюць антыгiпаксiчнае дзеянне. Такія сродкi, як апрэсiн, АТФ, аскарбінавая кіслата, цыстэiн, глутатыён, дымедрол, натрыя оксібуцірат, паспяхова апрабаваны ў клінічнай практыцы пры гіпаксіі. Амінакіслоты (трыптафан, метыянiн, гістыдын, аспарагiнавая і глутамінавая кіслоты), рэкамендаваны для распрацоўкі дыет, павышаюць устойлівасць чалавека да кіслароднага галадання. Даследаванні ў гэтым напрамку значна развіў і дапоўніў П.І. Лукiенка (у той час дацэнт кафедры фармакалогіі), што вылiлася ў канчатковым выніку ў яго доктарскую дысертацыю «Лекавая прафілактыка і тэрапія вострай гіпаксіі» (1973).
У апошнія гады Міхаіл Васільевіч плённа займаўся пошукамі новых сродкаў мясцоваанестэзуючага і супрацьарытмiчнага дзеяння. Вынікі гэтых і многіх іншых даследаванняў знайшлі адлюстраванне ў манаграфіях: «Вытворныя дытыякарбамiнавай кіслаты», «Супрацьгiпаксiчныя сродкі», а таксама ў больш за 130 навуковых публікацый і вынаходнiцтваў. Названыя напрамкі навуковых даследаванняў ляглі ў аснову 12 кандыдацкіх і 1 доктарскай дысертацый яго вучняў.
Шмат увагі Міхаіл Васільевіч надаваў пастаноўцы і ўдасканаленню вучэбна-метадычнай працы, падрыхтоўцы высокакваліфікаваных дактароў. Пад яго кіраўніцтвам выдадзены вучэбны дапаможнік для лабараторных заняткаў па рэцэптуры і фармакалогіі, матэрыялы для безмашыннага праграмавання навучання. Ён быў адным з ініцыятараў шырокага прымянення тэхнічных сродкаў на лекцыях і лабараторных занятках.
М.В. Караблёў паспяхова сумяшчаў навуковую і педагагічную дзейнасць з грамадскай працай. Абіраўся вучоным сакратаром Вучонага савета інстытута, членам праўлення Усесаюзнага і членам прэзідыума Беларускага навуковых таварыстваў фармаколагаў. У апошнія 13 гадоў быў старшынёй Гродзенскага абласнога Камітэта Абароны Міру. Ветэран Вялікай Айчыннай вайны і працы, М.В. Караблёў узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі, Айчыннай Вайны I ступені, дзесяццю медалямі, Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, знакам «Выдатнік аховы здароўя». У 1983 г. яму прысвоена ганаровае званне «Заслужаны дзеяч навукі БССР».
Нельга абысці яго індывідуальныя асаблівасці як кіраўніка, вучонага, педагога і чалавека. Шмат працаваў і вучыў працавiтасцi супрацоўнікаў. Працоўны дзень, як правіла, доўжыўся не менш за 10 гадзін (з невялікім перапынкам на абед). Заўсёды стрыманы, не дазваляў сабе павышаць голас на супрацоўнікаў або студэнтаў. Часам мякка «дакараў», але такое было рэдка. Настойліва нагадваў супрацоўнікам-выкладчыкам – «не наступаць на самалюбства, не прыніжаць годнасць студэнтаў». Унікаў у цяжкасці, настройваў на аптымізм. Заўсёды выступаў з пазіцыі справядлівасці. Не адмаўляў, калі да яго звярталіся па параду, па дапамогу.
Дакладна і выразна пацвярджаў свой пункт гледжання, умела яго адстойваў. Уважліва выслухоўваў суразмоўца, згаджаўся з разумнымі довадамі.
Дапытлівы эксперыментатар у навуцы; не дапускаў нізкай якасці даследаванняў і паспешных вынiкаў.
Урачэбнае майстэрства адрознівалася паслядоўнасцю выкладання матэрыялу (пачынаў з гістарычных аспектаў пытання), што цікавіла і захапляла студэнцкую аўдыторыю.
Заўсёды карэктны, ветлівы, справядлівы ў адносінах са студэнтамі, паважлівы і спагадлівы ў зносінах з калегамі і супрацоўнікамі, Міхаіл Васільевіч заслужыў глыбокую павагу і ўсеагульнае прызнанне яго высокага аўтарытэту.
Адзінай слабасцю Міхаіла Васільевіча была рыбалка. Пра яе ён расказваў з захапленнем і любоўю да прыроды (асабліва да ранішніх краявідаў Беларусі і Літвы).
На будынку, дзе працаваў Міхаіл Васільевіч Караблёў, усталявана памятная дошка з яго барэльефам.
1960 – 1974 гг.
Лукіенка Пётр Іванавіч нарадзіўся 24.II.1928 у в. Палоўнiкаўскае Кустанайскай вобласці (Кіргізія) у сям'і сялян. Скончыў Кіргізскі медыцынскі інстытут (1952). Аспірант (1952-1955) і асістэнт (1955-1959) кафедры фармакалогіі гэтага інстытута. Дацэнт кафедры фармакалогіі Гродзенскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута (1960-1974).
Арганізатар вучэбна-метадычнага працэсу па выкладанні фармакалогіі. Выдатны эксперыментатар.
Аўтар больш за 300 навуковых публікацый. Кандыдат медыцынскіх навук (1955). Доктар медыцынскіх навук (Лекавая прафілактыка і тэрапія вострай гіпаксіі, 1973). Прафесар (1984). Навуковыя даследаванні прысвечаны лекавай прафілактыцы і тэрапіі вострай гіпаксіі, рэгуляцыі вітамінамі лекаваметабалiчнай функцыі печані. Пад яго кіраўніцтвам абаронены 1 доктарская і 7 кандыдацкіх дысертацый.
Аматар падарожжаў. Папулярызатар актыўнага, здаровага ладу жыцця.
1960 – 1987 гг.
Мірон Анатоль Уладзіміравіч нарадзіўся 10.II.1932 у в. Атальез Сталбцоўскага раёна Мінскай вобласці ў сям'і сялян. Скончыў Мінскі медыцынскі інстытут (1957).
Асістэнт кафедры фармакалогіі (1960-1968), выкладчык ваеннай кафедры (1968-1973), старшы навуковы супрацоўнік ЦНДЛ (1973-1974), загадчык ЦНДЛ (1974-1987), дацэнт кафедры фармакалогіі Гродзенскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута.
Строгі, патрабавальны да сябе і да студэнтаў.
Аўтар 36 навуковых артыкулаў. Кандыдат медыцынскіх навук («Да фармакалогіі пчалінага яду (апiзартрон)», 1965). Дацэнт (1968). Навуковыя даследаванні прысвечаны фармакалагічным і таксікалагічным уласцівасцям апiзартрону і іншых біялагічна-актыўных злучэнняў.
Узнагароджаны юбілейным медалём «За выдатную працу ў адзначэнне 100-годдзя з дня нараджэння У.І. Леніна».
1961 – 1970 гг.
Сiмарот Раіса Платонаўна нарадзілася 29.ХII.1931 у в. Навасёлкі Дзямідаўскага раёна Ровенскай вобласці (Украіна) у сям'і сялян. Скончыла Львоўскі дзяржаўны медыцынскі інстытут па спецыяльнасці «правізар» (1955). Выконваючая абавязкі асістэнта (1961-1963), асістэнт кафедры фармакалогіі (1961-1970), малодшы навуковы супрацоўнік (1971-1972), старшы навуковы супрацоўнік ЦНДЛ (1972-1981) Гродзенскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута.
Аўтар 33 навуковых публікацый. Кандыдат біялагічных навук («Уплыў вiнілсульфидов, вiнiлсульфаксiдаў і вiнiлсульфонаў на арганізм жывёл», 1966).
1964 – 1999 гг.
Курбат Мікалай Міхайлавіч (9.V.1942-23.VI.1999) нарадзіўся ў г.п. Свіслач Гродзенскай вобласці ў сям'і служачых. З адзнакай скончыў Гродзенскі дзяржаўны медыцынскі інстытут (1964). Аспірант (1964-1967), асістэнт (1967-1978), дацэнт (1978-1987), загадчык (1987-1999) кафедры фармакалогіі гэтага інстытута.
Строгі. Патрабаваў глыбокіх ведаў дысцыпліны.
Аўтар 3 вынаходніцтваў і больш за 150 навуковых публікацый, у тым ліку 4 выданняў кніг, выпушчаных рэспубліканскім выдавецтвам «Вышэйшая школа»: «Рэцэптурны даведнік лекара» (1996, 1998), «Фармакарэцэптурны даведнік лекара» (1999, 2003). Агульны тыраж выданняў – 45000 паас.
Кандыдат медыцынскіх навук (Эксперыментальная характарыстыка этыленбiсдытыёкарбаматаў і эфіраў дытыёкарбамiнавай кіслаты, 1968). Прафесар (1992). Навуковыя даследаванні прысвечаны фармакалогіі і таксікалогіі вытворных дытыёкарбамiнавай кіслаты і пошуку сродкаў лячэння гемiчнай гіпаксіі. Пад яго кіраўніцтвам абаронены 3 кандыдацкія дысертацыі.
Узнагароджаны юбілейным медалём «За выдатную працу ў адзначэнне 100-годдзя з дня нараджэння У.І. Леніна».
1967 – 2003 гг.
Евец Міхаіл Аляксеевіч нарадзіўся 12.III.1938 ў в. Каўшова Мастоўскага раёна Гродзенскай вобласці. Скончыў Гродзенскі дзяржаўны медыцынскі інстытут (1964). Галоўны ўрач Маламажэйкаўскай раённай бальніцы (1964-1967). Аспірант (1967-1970), асістэнт (1970-1990), старшы выкладчык (1990-1998, 2001-2003) кафедры фармакалогіі Гродзенскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута.
Аўтар больш за 30 навуковых прац. Кандыдат медыцынскіх навук («Уплыў вытворных дытыёкарбамiнавай кіслаты на вугляводны абмен», 1972). Навуковыя даследаванні прысведчаны фармакалогіі вытворных дытыёкарбамiнавай кіслаты.
1974 – 1984г.г.
Дарафееў Барыс Фёдаравіч (23.II.1950-30.V.2002). Нарадзіўся ў в. Астаноўка Шаркаўшчынскага раёна Віцебскай вобласці ў сям'і сялян. Скончыў Гродзенскі дзяржаўны медыцынскі інстытут (1974). Асістэнт кафедры фармакалогіі гэтага інстытута (1974-1984).
Аўтар больш за 100 навуковых публікацый. Кандыдат медыцынскіх навук (1980 г.). Доктар медыцынскіх навук («Даследаванні таксікалагічных і фармакакiнетычных уласцівасцяў вытворных пантатэнавай кіслаты», 1994). Прафесар (1995). Навуковыя даследаванні прысвечаны фармакакiнетычным і фармакадынамiчным асаблівасцям вытворных пантатэнавай кіслаты, эксперыментальна-клінічнаму вывучэнню пiкамiлону.
Член рэдкалегіі Рэспубліканскага часопіса «Веснік фармацыі» і Прэзідыума рэспубліканскага таварыства фармаколагаў, старшыня Гомельскага таварыства фармаколагаў, член фармакалагічнага камітэта МАЗ РБ.